Cel pracy:
Celem pracy było przedstawienie penalizacji czynu wykorzystywania seksualnego małoletnich przez duchownych oraz zarysowanie relacji między przepisami chroniącymi małoletnich obowiązującymi w kanonicznym oraz polskim porządku prawnym. Ponadto wykazanie, że oba systemy prawne uzupełniają się nawzajem, mając narzędzia pociągania do odpowiedzialności sprawców przestępstw i wymierzając kary o dolegliwości właściwej dla ich specyfiki.

Materiał i metody:
Zastosowano metodę dogmatyczno-prawną i historyczno-prawną.

Wyniki:
Wykazano, że na gruncie prawa kanonicznego ochronę małoletnich przed wykorzystywaniem seksualnym przez duchownych zapewnia kan. 1398 KPK, zaś w prawie polskim służy temu przede wszystkim art. 200 k.k. Surowa penalizacja wykorzystywania seksualnego małoletnich, zarówno w prawie kanonicznym, jak i polskim prawie karnym, wskazuje na uznanie przez obu prawodawców znacznej ciężkości tych zachowań. Oba systemy prawne uzupełniają się nawzajem, mając – każdy na swojej swoistej drodze proceduralnej – narzędzia pociągania do odpowiedzialności sprawców przestępstw i wymierzając kary o dolegliwości właściwej dla ich specyfiki.

Wnioski:
Sprawca dopuszczający się wykorzystywania seksualnego małoletniego może zostać pociągnięty do odpowiedzialności jednocześnie przez kompetentną władzę kościelną, jak i państwową. Wobec powyższego, przede wszystkim istotne jest zawiadamianie ze strony Kościoła organów państwowych o znanych mu przypadkach wykorzystywania seksualnego małoletnich oraz przekazywanie zebranej w procesie kanonicznym dokumentacji, by stało się w pełni za dość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.