Wpływ cyberkultury na prawa człowieka
Więcej
Ukryj
1
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi
Data nadesłania: 28-11-2018
Data akceptacji: 13-12-2018
Data publikacji: 04-02-2019
Autor do korespondencji
Magdalena Sitek
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi
JoMS 2018;39(4):201-215
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Przedmiotem opracowania jest problematyka potrzeby kreowania kultury w cyberprzestrzeni.
Materiał i metody:
Cyberprzestrzeń otwiera przed człowiekiem wiele nowych możliwości, które ułatwiają codzienne życie, a także wpiera funkcjonowanie społeczeństwa.Wnioskiem wynikającym z niniejszego badania jest przekonanie o tym, że tradycyjne środki, tj. ograniczenia ustawowe oraz mechanizmy monitorowania są niewystarczające. Konieczne jest podjęcie szerokiej kampanii edukacyjnej nakierowanej na promowaniu zasad dobrego korzystania z dobrodziejstwa jakim jest cyberprzestrzeń. Efektem tych działań będzie tworząca się cyberkultura.
Wyniki:
Celem pracy jest ukazanie wpływu cyberprzestrzeni na prawa człowieka, ich spostrzeganie, respektowanie, ale też na nowe możliwości łamania ich. Poza rozważaniami wstępnymi i wyjaśnieniem znaczenia podstawowych pojęć konieczne, omówione zostały dwa przykłady łamania i możliwego przeciwdziałania naruszeń praw człowieka, tj. prawa do zdrowia i wolności słowa.
Wnioski:
Wnioskiem wynikającym z niniejszego badania jest przekonanie o tym, że tradycyjne środki, tj. ograniczenia ustawowe oraz mechanizmy monitorowania są niewystarczające. Konieczne jest podjęcie szerokiej kampanii edukacyjnej nakierowanej na promowaniu zasad dobrego korzystania z dobrodziejstwa jakim jest cyberprzestrzeń. Efektem tych działań będzie tworząca się cyberkultura.
REFERENCJE (26)
1.
Białecki, P. (2003). Reklama produktu leczniczego w świetle ustawy Prawo farmaceutyczne. Zagadnienia wybrane, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego”, nr 6, s. 9-16. ISSN 0137-5490.
2.
Blackburn, S. (2997). Oksfordzki słownik filozoficzny, Warszawa: Książka i Wiedza. ISBN 835129209.
4.
Ertoz, L. et al. (2003). Protecting against cyber threats in networked information systems. W: R. Suresh, Battlespace Digitization and Network-Centric Systems III. International Society for Optics and Photonics, s. 51-57. ISBN 9780819449610.
5.
Hersch, J. Kip Viscusi, W. (2002). Punitive Damages: How Judges and Juries Perform, Discussion Paper No. 362/05, s. 1-38. ISSN 1045-6333.
6.
Ilnicki, R. (2015). Wirtulany habitus cyberkultury, „HYBRIS” 31/4, s. 133-154. ISSN 1689-4286.
7.
Janowski, J. (2012). Cyberkultura prawa. Współczesne problemy filozofii i informatyki prawa, Warszawa: Difin. ISBN 9788376416557.
8.
Kałdoń, B. (2016). Cyberprzestrzeń jako zagrożenie dla człowieka XXI wieku, „Seminare” 37/2, s. 87-101. ISSN 1232-8766.
9.
Krekora, M. Świerczyński, M. Traple, E. (2008). Prawo farmaceutyczne. Zagadnienia regulacyjne i cywilnoprawne, Warszawa: Wolters Kluwer Polska. ISBN 9788376012001.
10.
Kumar, V. Srivastava, J. Lazarevic, A. (eds.) (2006). Managing cyber threats: issues, approaches, and challenges. Vol. 5. Montreal: Springer Science & Business Media, ISBN 9780387242309.
11.
Lévy, P. (2001). Cyberculture, Minneapolis-London: University of Minnesota Press. ISBN 3540401563.
12.
Niedziółka, I. (2014). Dziecko jako Konsument, „Journal of Modern Science” 20/1, s. 419-430. ISSN 1734-2031.
13.
Novikowa, K. (2013). Izomorfizm: imitacja jako źródło zmiany instytucjonalnej, W: K. Novikowa, S. Ćmiel, Funkcjonowanie administracji publicznej - historia i stan obecny, Józefów: WSGE. ISBN 9788362753406.
16.
onet.pl/swiat/przemysl-niszczenia-wizerunku-nowe-zagrozenie-z-internetu/155zh6z [dostęp: 5.11.2018].
17.
Schuler, D. Day, P. eds. (2003). Shaping the network society: The new role of civil society in cyberspace. Cambridge: MIT Press. ISBN 9780262194976.
18.
Schultz, W.F. (2002). Human Rights and Cyberspace. “New Perspectives Quarterly” 19.2, s. 94-97. ISSN 0893-7850.
19.
Silver, D. (2004). Internet/cyberculture/digital culture/new media/fill-in-the-blank studies. “New Media & Society” 6.1, s. 55-64. ISSN 0893-7850.
20.
Sitek, M. (2017). The human rights to communicate in the light of the development of IT technology at the turn of the XX and XXI centuries, W: M. Sitek, A.F. Uricchio, I. Florek (eds), Human rights between needs and possibilities, Józefów: WSGE, s. 257-270. ISBN 9788362753857.
21.
Szczęsny, R. (2010). Reklama farmaceutyczna i pokrewna, Warszawa: C.H. Beck. ISBN 9788325511159.
22.
Świerczyński, M. (2003). Reklama produktów leczniczych według znowelizowanej ustawy – Prawo farmaceutyczne, „Monitor Prawniczy” nr 10, s. 453-460. ISSN1230-6509.
23.
Turner, F. (2010). From counterculture to cyberculture: Stewart Brand, the Whole Earth Network, and the rise of digital utopianism. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226817422.
24.
Walczak, M. (2016). Normatywne ograniczenia reklamy produktów leczniczych kierowanej do publicznej wiadomości, „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ Nauki Społeczne”, nr 4, s. 125-141. ISSN 2082-9213.
25.
Wasilewski, J. (2013). Zarys definicyjny cyberprzestrzeni, Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 5(9), s. 225-234. ISSN 2080-1335.
26.
Zawisza, J. (2015). Cyberprzestrzeń jako zagrożenie bezpieczeństwa państwa, „Journal of Modern Science” 25/4, s. 403-416. ISSN 1734-2031.