Artykuł poświęcony jest, bardzo ważnej z punktu widzenia społeczeń- stwa obywatelskiego, tematyce dotyczącej komercjalizacji (urynkowienia) usług edukacyjnych. Postrzeganie edukacji jako usługi jest zjawiskiem stosunkowo nowym. Na rynku usług edukacyjnych występują, tak jak na każdym innym, podstawowe elementy: podaż (liczba placówek edukacyjnych oraz ich ,,moc przerobowa”, jak również ich oferty) i popyt (ilościowo-jakościowe zapotrzebowanie na usługi edukacyjne), określany m.in. przez strukturę demografi czną ludności, poziom zamożności społeczeń- stwa, poziom aspiracji rodziców i dzieci. Czy można zatem, bez ograniczeń, stosować znane metody marketingowe w odniesieniu do edukacji? Czy można ją traktować jak inne usługi? Artykuł ten jest próbą odpowiedzi na tak postawione pytania, choć trzeba przyznać, że nie będzie to proste, głównie z powodu specyfi ki tego rynku – usług edukacyjnych, rynku niezwykle odmiennego, dającego, m.in. rezultat – efekt po latach. Edukacja kształtuje człowieka od najmłodszych lat, co ma ogromny wpływ na społeczeństwo jako całość.