Artykuł przedstawia rozważania na temat współczesnych koncepcji kształcenia nauczycieli wczesnej edukacji, czyli nauczycieli przedszkoli oraz nauczycieli wczesnoszkolnych. Główną tezą autorki jest pokazanie miejsca teorii i praktyki w systemie kształcenia tej grupy nauczycieli. Według niej niezbędna jest dzisiaj rewizja obowią- zujących strategii oraz założeń leżących u podstaw edukacji współczesnych nauczycieli, redefinicja pełnionych przez nich funkcji i ról zawodowych. Autorka opowiada się za koncepcją ścisłej interakcji między teorią i praktyką oraz między miejscem odbywania praktyki i instytucją kształcącą. Tylko to może zapewnić studentom korygowanie ich osobistych teorii działania i stworzy realną alternatywę wobec tradycyjnego, techniczno-racjonalnego podejścia do kształcenia nauczycieli. Praktykowanie przyszłych nauczycieli powinno zatem być traktowane jako źródło wiedzy zawodowej, a nie stosowanie zapamiętanych reguł. W budowaniu własnej koncepcji kształcenia nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej autorka wykorzystuje głównie koncepcję refleksyjnej praktyki D.A. Schona oraz koncepcję J.E. Russella. Konkluzją artykułu jest prezentacja podstawowych założeń nowego kierunku studiów, przygotowywanego w Katedrze Pedagogiki Wieku Dziecięcego Uniwersytetu Łódzkiego, o nazwie Pedagogika wieku dziecięcego.