Cel pracy:
Autorzy opracowania wyznaczyli sobie za cel przybliżenie sztuki dyplomacji, posiadającej, bardzo długą historię, bo sięgającą w przypadku Indii filozofa Kautilię, a rozumianej jako umiejętne prowadzenie negocjacji, wymagających wysokich kompetencji w różnych dziedzinach funkcjonowania państwa. Podjęta została tu próba odpowiedzi na pytanie, na ile współczesna dyplomacja Indii przynosi pozytywne efekty w obecnej polityce kraju oraz na arenie międzynarodowej, a zwłaszcza w gospodarce i biznesie.

Materiał i metody:
Materiał: literatura przedmiotu Metody: Zastosowanie jednej z metod, wykorzystywanych w naukach socjologicznych, jaką jest analiza treści (literatura przedmiotu)

Wyniki:
Okazuje się, że język dyplomacji służy osiąganiu celów na drodze dialogu, przy wykorzystaniu argumentów za i przeciw, aby w konsekwencji osiągnąć zamierzony konsensus. Wysokie kompetencje oraz umiejętność dyplomatycznego komunikowania się, służy wsparciu działań politycznych i ekonomicznych, gwarantując często zadowalające efekty dla stron dialogu. Indie są przykładem kraju, który wykorzystując różne formy dyplomacji, osiągnęły w ostatnich dekadach wiele korzyści i to nie tylko politycznych, ale również i biznesowych. Z jednej bowiem strony unikanie konfliktów zbrojnych (chociaż ciągle ma miejsce napięcie na linii Indie-Pakistan) i stanie na straży pokoju i bezpieczeństwa, z drugiej zaś osiąganie intensywnego rozwoju gospodarczego i sukcesów w biznesie.

Wnioski:
Opracowanie potwierdza raz jeszcze, iż sztuka dyplomacji nabiera dziś już zdecydowanie szerszego rozumienia, bowiem w optyce tychże działań odnajdujemy nie tylko zabiegi polityczne, ale również gospodarcze i biznesowe oraz szeroko rozumianej kulturze. Natomiast, przywołany twórca sztuki dyplomacji Kautilia (Czanakja) i jego myśli oraz postulaty wydają się być wciąż aktualne.