Cel pracy:
Problematyka świadczeń społecznych w prawie pracy to istotny w sensie badawczym, a przy tym niezmiernie ważny i nieprzerwanie aktualny temat. Wobec wagi istoty obowiązku pracodawcy zaspokajania potrzeb życiowych pracowników, które nie wypływają z treści stosunku pracy, za cel niniejszego studium postawiono usystematyzowanie oraz analizę szeregu świadczeń społecznych regulowanych w prawie pracy.

Materiał i metody:
Artykuł został sporządzony przy wykorzystaniu metody formalno-dogmatycznej oraz dogmatyczno-prawnej.

Wyniki:
Pracodawca został zobowiązany do realizacji takich świadczeń jak wynagrodzenie urlopowe, wynagrodzenie chorobowe, wynagrodzenie za czas podnoszenia kwalifikacji zawodowych, świadczenia związane z ochroną rodzicielstwa, wynagrodzenie za czas zwolnień okolicznościowych, odprawy pracownicze, dodatki wyrównawcze dla pracowników szczególnie chronionych, wynagrodzenie za czas badań medycyny pracy oraz świadczenia wypłacane na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Prawa pracownicze zaliczane są do praw człowieka drugiej generacji obejmujących prawa socjalne, ekonomiczne i kulturalne.

Wnioski:
Przedstawiony w sposób usystematyzowany przegląd oraz analiza świadczeń społecznych regulowanych w prawie pracy, wskazuje na dużą różnorodność tych świadczeń. Różnorodność ta implikowana jest szeregiem potrzeb pracownika jako jednostki ludzkiej, której dotyczy szeroki wachlarz sytuacji życiowych. Wymienione świadczenia społeczne stanowią koszt pracodawcy, jaki ponosi on w związku z zatrudnianiem pracowników, który narzucony jest głównie przez Kodeks pracy. Ustawodawca zapewnia przedmiotowym świadczeniom taką samą ochronę jak wynagrodzeniu za pracę, co przesądza o ich dużym znaczeniu.