Stres pourazowy w zawodach wysokiego ryzyka
 
Więcej
Ukryj
1
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Instytut Nauk Socjologicznych i Pedagogiki
 
 
Data nadesłania: 07-05-2021
 
 
Data ostatniej rewizji: 06-04-2022
 
 
Data akceptacji: 05-05-2022
 
 
Data publikacji: 31-07-2022
 
 
Autor do korespondencji
Agnieszka Rowicka   

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Instytut Nauk Socjologicznych i Pedagogiki
 
 
JoMS 2022;48(1):421-435
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem artykułu jest ukazanie wpływu stresu zawodowego na pracowników służb mundurowych, którzy narażeni są na stały kontakt ze zdarzeniami traumatycznymi, czego pokłosiem w wielu przypadkach jest doznawanie zespołu stresu pourazowego i jego chorobowych symptomów.

Materiał i metody:
Artykuł w oparciu o teoretyczne i empiryczne badania znawców problematyki przedstawia główne kryteria, objawy oraz czynniki warunkujące rozwój zespołu stresu pourazowego. Prezentuje także dane przedstawiające skalę tego zjawiska oraz skutki traumy związanej z pełnieniem stresogennej roli zawodowej.

Wyniki:
Powszechności występowania zdarzeń traumatycznych na całym świecie rośnie. Szacuje się, że około 70% ludzi doświadczyła w swoim życiu tego rodzaju wydarzenia, a zespół stresu pourazowego uważany jest za jedną z jego najpoważniejszych konsekwencji prowadzących do negatywnych symptomów psychosomatycznych dezorganizujących dotychczasowe funkcjonowanie we wszystkich sferach życia.

Wnioski:
Poruszane w artykule aspekty mają wartość poznawczą, bowiem uwidaczniają szeroko rozumianą traumatyczną sytuacją osób pracujących w zawodach wysokiego ryzyka, a wartością dodaną jest jego diagnostyczny charakter ze względu na zaprezentowaną wiedzę na temat traumy oraz kryteriów zespół stresu pourazowego.

REFERENCJE (23)
1.
Breslau, N., Davis G.C., Andreski P. (1995). Risk factors for PTSD-related traumatic events: A prospective analysis. „The American Journal of Psychiatry”, No. 152(4), s. 529–535.
 
2.
Breslau, N. i in. (1998). Trauma and posttraumatic stress disorder in the community: Tbhe 1996 Detroit Area Survey of Trauma. „Archives of General Psychiatry”, No 55, s. 626–632.
 
3.
Carlier, I.V.E., Lamberts, R.D., Gersons, B.P.R. (1997). Risk factors for posttraumatic stress symptomatology in police officers: A prospective analysis. „Nervous Mental Disease”, No. 185(8), s. 498–506.
 
4.
Calhoun, L.G., Cann, A., Tedeschi, R.G. (2010). The posttraumatic growth model: sociocultural considerations. In: T. Weiss, R. Berger (eds.). Posttraumatic Growth and Culturally Competent Practice. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, s. 1–14.
 
5.
Dudek, B. (2003). Zaburzenie po stresie traumatycznym. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
 
6.
Ehring, T., Ehlers, A. (2014). Does rumination mediate the relationship between emotion regulation ability and posttraumatic stress disorder? „European Journal of Psychotraumatology”, No. 5, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/p... (dostęp: 17.12.2020).
 
7.
Gałecki, P. i in. (2013). Kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych DSM-5. Wydanie 5. Wrocław: Wydawnictwo Edra Urban & Partner.
 
8.
Goma-i-Freixanet, M. (2004). Co sprawia, że ludzie podejmują ryzykowną pracę? W: J Strelau (red.), Osobowość a ekstremalny stres. Gdańsk: GWP, s. 200.
 
9.
Groth, J., Waszyńska i K., Zyszczyk, B. (2013). Czynniki ryzyka rozwoju zespołu stresu pourazowego u żołnierzy uczestniczących w misjach pokojowych. „Studia Edukacyjne”, No.nr 26, s. 297–316.
 
10.
Horowitz, M.J. (1986). Stress response syndromes. New Jersey, London: Jason Aronson INC.
 
11.
Korczyńska, J. (2004). Temperamentalny czynnik ryzyka wypalenia zawodowego na przykładzie pracowników służby więziennej. W: J. Strelau (red.). Osobowość a ekstremalny stres. Gdańsk: GWP, s. 8.
 
12.
Koniarek, J., Dudek B. (2001). Zespół zaburzeń po stresie urazowym a stosunek do pracy strażaków. „Medycyna Pracy”, nr 52(3), s. 177-–183.
 
13.
Mockałło, Z. (2009). Stres pourazowy w zawodzie strażaka – przegląd badań. „Bezpieczeństwo Pracy”, nr 6, s. 2–4.
 
14.
Ogińska-Bulik, N. (2013). Pozytywne skutki doświadczeń traumatycznych. Czyli kiedy łzy zamieniają się w perły. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
 
15.
Ogińska-Bulik, N. (2105). Dwa oblicza traumy. Negatywne i pozytywne skutki zdarzeń traumatycznych u pracowników służb ratowniczych. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
 
16.
Ogińska-Bulik, N. (2016). Negatywne i pozytywne następstwa doświadczonej traumy – rola ruminacji. „Psychiatria”, nr 16(3), s. 182–187, http://www.psychiatria.com.pl/... (dostęp: 17.12.2020).
 
17.
Ogińska-Bulik, N. (2016). Pozytywne skutki doświadczeń traumatycznych u żołnierzy uczestniczących w misjach wojskowych — rola zasobów osobistych. „Psychiatria”, nr 3(3), s. 123–132.
 
18.
Piotrowski, A. (2012). Psychospołeczne konsekwencje stresu operacyjno-bojowego. „Zeszyty Naukowe WSOWL”, nr 2(164), s. 129–143.
 
19.
Tedeschi R., Calhoun L. (2004). Posttraumatic Growth: Conceptual Foundations and Empirical Evidence. „Psychological Inquiry”, No. 15(1), s. 1–18.
 
20.
Załuski, M. (2008). Rozwojowe zmiany po doświadczeniach na misjach wojskowych. Doniesienie z badań. „Sztuka Leczenia”, nr 3−4, s. 95–115.
 
21.
Zawadzki, B. i Popiel, A. (2014). Na rozstaju dróg: struktura objawów stresu pourazowego (PTSD) po DSM-5, a przed ICD-11. „Nauka”, nr 4, s. 69–86.
 
22.
Zdankiewicz-Ścigała, E. (2017). Aleksytymia i dysocjacja jako podstawowe czynniki zjawisk potraumatycznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
 
23.
Yehuda, R., McFarlane, A.C. (1995). Conflict between current knowledge about posttraumatic stress disorder and its original conceptual basis. „American Journal of Psychiatry”, No. 152(12), s. 1705–1713.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top