PRACA ORYGINALNA
Status Prezesa Rady Ministrów w sferze bezpieczeństwa
Więcej
Ukryj
Data nadesłania: 08-11-2024
Data ostatniej rewizji: 02-12-2024
Data akceptacji: 07-12-2024
Data publikacji: 29-12-2024
JoMS 2024;60(6):46-60
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy przepisów prawnych, które określają status Prezesa Rady Ministrów, zarówno w sferze bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, jak i bezpieczeństwa zewnętrznego, jak też scharakteryzowanie i usystematyzowanie jego zadań i kompetencji dotyczących przeciwdziałania zagrożeniom, walki z nimi oraz usuwania ich skutków.
Materiał i metody:
Podstawową metodą badawczą wykorzystaną w artykule była metoda dogmatyczno-prawna. Została ona zastosowana w celu dokonania analizy obowiązujących przepisów prawnych, które normują kwestie dotyczące właściwości Prezesa Rady Ministrów w dziedzinie bezpieczeństwa, pod kątem jego statusu jako organu administracji rządowej. Kolejną metodą wykorzystaną w badaniach, których efektem jest ten artykuł jest metoda teoretyczno-prawna. Pozwoliła ona na ocenę działań, które może podejmować ten monokratyczny organ administracji publicznej na rzecz bezpieczeństwa państwa.
Wyniki:
Status Prezesa RM w sferze bezpieczeństwa uregulowany został przez ustawodawcę, który przyznaje mu kierownicze kompetencje w tym obszarze.
Wnioski:
Należy stwierdzić, że zajmuje on wysoką pozycję w systemie bezpieczeństwa państwa.
REFERENCJE (18)
1.
Banaszak, B. (2009). Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa.
2.
Cabaj, M. (2014). Zarządzanie kryzysowe – integralna część bezpieczeństwa narodowego. Studia z Zakresu Prawa, Administracji i Zarządzania UKW, 6, 101-113.
3.
Ciesielski, M. (2019). Socjologia bezpieczeństwa jako subdyscyplina nauk o bezpieczeństwie. Cybersecurity and Law, 2(2), 109-134.
4.
Ciesielski, M. (2024). Dyskurs o bezpieczeństwie a media. Cybersecurity and Law, 2(12), 282-294.
5.
Czarnecki, D. (2015). Zarządzanie kryzysowe na szczeblu krajowym – organizacja i funkcjonowanie. Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje, 20, 144-163.
6.
Czuryk, M. (2017). Właściwość Rady Ministrów oraz Prezesa Rady Ministrów w zakresie obronności, bezpieczeństwa i porządku publicznego, UWM, Olsztyn.
7.
Czuryk, M. (2024). Status prawny samorządu terytorialnego w sferze zarządzania kryzysowego, Cybersecurity and Law, 2(12), 174-186.
8.
Czuryk, M., Dunaj, K., Karpiuk, M., Prokop, K. (2016). Prawo zarządzania kryzysowego. Zarys systemu, UWM, Olsztyn.
9.
Kaczmarek, K. (2024). Wpływ zmian klimatycznych na bezpieczeństwo. Journal of Modern Science, 4(58), 410-430.
10.
Karpiuk, M. (2009). Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jako organ stojący na straży bezpieczeństwa państwa. Zeszyty Naukowe AON, 3(76), 389-399.
11.
Karpiuk, M. (2018). Ubezpieczenie społeczne rolników jako element bezpieczeństwa społecznego. Aspekty prawne. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne. Humanum, 2(29), 57-64.
12.
Karpiuk, M. (2022). Crisis management vs. cyber threats. Sicurezza, Terrorismo e Societa, 2(16), 113-123.
13.
Kitler, W. (2018). Organizacja bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Aspekty ustrojowe, prawno-administracyjne i systemowe, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
14.
Miłkowski, T. (2022), Działania o charakterze terrorystycznym jako przesłanka wprowadzenia stanu wojennego i stanu wyjątkowego, [w:] Funkcjonowanie państwa w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, W. Kitler, P. Hac (red.), ASZWoj, Warszawa, 79-93.
15.
Nepelski, M. (2016). Zarządzanie w sytuacjach kryzysowych, Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, Szczytno.
16.
Pelc, P. (2025). Komentarz do art. 654, [w:] Ustawa o obronie Ojczyzny. Komentarz, M. Karpiuk, J. Kurek-Sobieraj (red.), C.H. Beck, Warszawa, 835-835.
17.
Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, (2020), KPRM, Warszawa.
18.
Zieliński, K. (2004). Bezpieczeństwo obywateli podczas kryzysów niemilitarnych oraz reagowanie w razie katastrof i klęsk żywiołowych, AON, Warszawa.