W artykule podjęto próbę zdefiniowania pojęcia i istoty kryzysu w ogólnym uję- ciu. Autor porusza problematykę związaną z dualizmem tego zagadnienia, jakim jest statyczność i dynamiczność tego zjawiska. W omawianym artykule przedstawiono istotę, podział, ujęcia definicyjne oraz tożsamość kryzysu w naukach społecznych. Kryzys obejmuje przede wszystkim aspekty polityczne, militarne, ekonomiczne, psychologiczne, ekologiczne, społeczne czy nawet humanitarne. Ludzkość od początków swego istnienia ma do czynienia z sytuacjami kryzysowymi. Są one wywoływane zdarzeniami losowymi, niepowodzeniami osobistymi oraz porażkami życiowymi. Życie każdego człowieka naznaczone jest ciągłymi zmianami w następstwie krytycznych wydarzeń. Żyjemy w otoczeniu, środowisku niepewnym, gdzie obok wartości pozytywnych następują również i negatywne, powodujące stan wewnętrznej nierównowagi. Oprócz przedstawionych czynników, autor skoncentrował swoją uwagę na szczególnym rodzaju kryzysu – kryzysie polityczno-militarnym, który obejmuje kryzys polityczny połączony z konfliktem zbrojnym, realizowanym poniżej progu wojny. Kryzys jest częścią naszego życia, dotyczy nas wszystkich, co ważne, jest spodziewany, a nawet pożądany. Wymaga od nas zmian i podejmowania nowych wyzwań i zadań. To z jednej stron, z drugiej – sytuacje kryzysowe wywołują w świadomości społecznej kształtowanie postaw zachowawczych, często rezygnację, a nawet skrajny krytycyzm rzeczywistości, zamiast poszukiwania rozwiązań sytuacji trudnych, innych niż te, do których jesteśmy przyzwyczajeni.