Współcześnie pracownicy coraz więcej czasu i  wysiłku przeznaczają na pracę zawodową kosztem życia osobistego. Jest to efekt rosnących wymagań zawodowo-organizacyjnych. Sytuacja na rynku pozwala pracodawcom na wydłużenie czasu pracy. Niestety pracownicy ulegają tym decyzjom w obawie przed utratą stanowiska. Inwestują w swoje kwalifikacje, a tym samym podnoszą kompetencje zawodowe w celu zachowania miejsca pracy. Wszystkie działania związanie z podporządkowaniem dziedzin życia osobistego pracy zawodowej przyczyniają się do zachwiania równowagi pomiędzy pracą a życiem osobistym. Efektem tych negatywnych zjawisk może być pracoholizm lub niestety wypalenie zawodowe. Państwo polskie, wprowadzając prawodawstwo z zakresu prawa pracy, wykazuje troskę o  pracowników, a  także o  ich rodziny. Kontroluje postępowanie pracodawców, stwarzając pracownikom możliwość utrzymania równowagi pomiędzy pracą zawodową a życiem osobistym. Taka sytuacja powinna być elementem kultury organizacji traktowanej jako najważniejszy czynniki polityki strategicznej firmy.