Transformacja polityczna i gospodarcza, jaka dokonała się i dokonuje w Europie Środkowej i Wschodniej, wymaga, aby każda osoba była przygotowana do funkcjonowania w nowoczesnym społeczeństwie. Jednym ze sposobów przygotowania jednostki do radzenia sobie we współczesnym świecie jest zdobycie odpowiedniego wykształcenia. Można to osiągnąć poprzez udział w systemie szkolnym (Banaszak, 2013). Zmiany polityczne i gospodarcze w Polsce wymusiły reformy systemu edukacji. Jedną z głównych zasad reformy edukacji po 1989 r. była decentralizacja, co oznacza przeniesienie odpowiedzialności za szkoły na jednostki samorządu terytorialnego. Jednym z głównych haseł tej reformy była idea wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży, a zadaniem samorządu – zajęcie się owym wyrównywaniem szans edukacyjnych. Powszechnie uważa się, że dzieci uczęszczające do szkół położonych na obszarach wiejskich mają mniejsze szanse edukacyjne niż ich rówieśnicy ze szkół zlokalizowanych w miastach. Powodem takiej sytuacji są bariery edukacyjne napotykane przez uczniów szkół wiejskich. Przyczyny nierównych szans edukacyjnych można podzielić na dwie główne grupy: edukacyjne przeszkody systemowe i bariery środowiskowe. Przedmiotem badań będzie analiza obecnego systemu szkolnego w Polsce, przede wszystkim placówek zlokalizowanych w obszarze wiejskim, a także zaobserwowanie zmian wynikają- cych ze wspomnianej reformy. Ponadto zbadamy bariery napotykane przez uczestników systemu edukacji w środowisku wiejskim. Celem tego opracowania jest określenie, czy i w jakim stopniu bariery powodują, że dzieci i młodzież z obszarów wiejskich są mniej gotowe, aby stać się pełnoprawnymi członkami nowoczesnego społeczeństwa.