PL EN
ORIGINAL PAPER
Russian-Belarusian hybrid activities on the borders of the European Union and NATO
 
More details
Hide details
1
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
 
 
Submission date: 2024-07-16
 
 
Final revision date: 2025-02-21
 
 
Acceptance date: 2025-03-19
 
 
Publication date: 2025-04-10
 
 
Corresponding author
Andrzej Wawrzusiszyn   

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
 
 
JoMS 2025;61(1):10-32
 
KEYWORDS
TOPICS
ABSTRACT
Objectives:
The complexity of the threats at the eastern border of the European Union (EU) and NATO is primarily related to the war taking place in Ukraine. Both Poland and the other Baltic States are subjected to controlled migration pressure at the border with Belarus and Russia. The intensification of these actions observed since 2021 has become part of a process of instrumentalisation of migration and an attempt to trigger population movements towards Europe. The procedure is accompanied by a wide range of military and non-military actions, overt and covert measures, including disinformation, cyber-attacks, economic pressure, the use of irregular armed groups and regular troops. The purpose of this discussion is to characterise what is referred to as hybrid activities and their impact on the organisation and security management of the eastern EU and NATO border, as well as the societies of the bordering states.

Material and methods:
In terms of methodology, an analysis of source materials, literature on the subject, media reports and observation and assessment of developments was used.

Results:
The result of the above is the thesis: The threats resulting from the situation in Eastern Europe significantly affect the security of the EU and NATO borders and condition the security of the countries bordering Belarus and Russia.

Conclusions:
It must be assumed that the aggressors will continue to instrumentalise migratory movements and fuel anti-immigrant and anti-refugee sentiment, carry out military exercises and unannounced combat readiness tests near the EU-NATO border and provoke incidents of various forms.
REFERENCES (65)
1.
Balan, S-C. (2016). Hybrid war – Old but New (what is new and what is not). International Scientific Conference Strategies XXI, 1, 319.
 
2.
Balcerowicz, B. (2004). Konflikty zbrojne i wojny w zmieniającym się środowisku bezpieczeństwa. Warszawa: AON.
 
3.
Bornio, J., Kuczyńska-Zonik, A., Szacawa, D. (2023). Infrastruktura graniczna na północno-wschodnim odcinku Unii Europejskiej: Finlandia, Estonia, Łotwa. Komentarze IEŚ, 950(198).
 
4.
Bryjka, F. & Legucka, A. (2021). Russian and Belarusian Disinformation and Propaganda in the Context of the Polish-Belarusian Border Crisis. Biuletyn PISM.
 
5.
Chochowski, K., (2021). Kryzys na granicy polsko-białoruskiej jako przejaw wojny hybrydowej. Aspekty administracyjnoprawne. Roczniki Nauk Społecznych, 1 3(4 9), 4, 81–99. Clark, M. & Barros, G. Russia’s Zapad-2021 Exercise. Pobrano z z https://www.understandingwar.o... (dostęp: 12.01.2024).
 
6.
Cordesman, A.H. (2003). The Iraq War: Strategy, Tactics, and Military Lessons. Praeger.
 
7.
Depczyński, M., Elak, L. (2020). Rosyjska sztuka operacyjna w zarysie. Warszawa: Wydawnictwo Bellona.
 
8.
Dyner, A.M. (2021). Zapad 2021 – kompleksowe ćwiczenia wymierzone w państwa NATO. Biuletyn PISM, 166, 2.
 
9.
Dyner, A.M. (2022). Działania hybrydowe Rosji przeciw państwom NATO i UE, Biuletyn PISM, 183(2602).
 
10.
Dyner, A.M. (2022). Kryzys graniczny jako przykład działań hybrydowych. Biuletyn PISM, 2(110), 6.
 
11.
Działania hybrydowe Rosji i Białorusi. Nowe zagrożenie XXI wieku. Pobrano z z https://demagog.org.pl/analizy... (dostęp: 15.01.2024).
 
12.
European Parliamentary Research Service, październik 2022. Pobrano z https://www.europarl.europa.eu... (dostęp: 13.01.2024).
 
13.
Galeotti, M. (2019). The Russo-Ukrainian War: A Case Study in Non-Linear Warfare. In Non-Linear Warfare, 45–64. Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan, Cham.
 
14.
Gönczi, R. (2023). Dezinformacja jako oręż wojny hybrydowej na granicy z Białorusią. Pobrano z https://warsawinstitute.org/pl... (dostęp: 5.02.2024).
 
15.
Gruszczak, A. (2011). Hybrydowość współczesnych wojen – analiza krytyczna.
 
16.
W: W. Sokała, B. Zapała (red.) Asymetria i hybrydowość – stare armie wobec nowych konfliktów. Warszawa: BBN.
 
17.
Hoffman, F.G. (2007). Conflicts in the 21st Century: The Rise of Hybrid Wars. Arlington: Potomac Institute for Policy studies.
 
18.
Iancu, N. (red.) (2016). Countering Hybrid Threats: Lessons Learned from Ukraine. Amsterdam–Berlin–Washington: IOS Press.
 
19.
Jabłoński, M. (2023). Rosyjska wojna hybrydowa. Czy jest groźna dla Polski? Pobrano z https://geekweek.interia.pl/be... (dostęp: 20.01.2024).
 
20.
Jakubczak, W. (2022). Globalna skala wykorzystania działań hybrydowych przez federację rosyjską. Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono, 1(1), 99.
 
21.
Johnson, R. (2018). Hybrid warfare and its countermeasures: A critique of the literature. Small Wars & Insurgencies, 29(1), 141–163.
 
22.
Kraj, K. (2012). Wojny asymetryczne czy miatieżewojna Jewgienija Messnera zagrożeniem dla bezpieczeństwa w XXI wieku. Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 3, 33–39.
 
23.
Krzak, A. (2019). Rosyjskie rozwinięcia teorii małej wojny. Wymiar historyczny i współczesny. Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, 4, 190–191.
 
24.
Ksenofont. (1967). Wspomnienia o Sokratesie. W: Pisma sokratyczne. Warszawa: PWN.
 
25.
Lange-Ionatamishvili, E., Svetoka, S. (2015). Strategic Communicationsand Social Media in the Russia Ukraine Conflict. W: NATO Strategic Communications Centre of Excellence. Chapter 12 in Kenneth Geers (red.), Cyber War in Perspective: Russian Agression against Ukraine, NATO CCD COE Publication, 105, Tallin.
 
26.
Mahajan, K. (2022). Russia’s hybrid warfare strategy: From Crimea to Ukraine. Pobrano z https://www.orfonline.org/expe... (dostęp: 13.09.2023).
 
27.
Mahnken, T.G. (2009). Teoria strategii. W: J. Baylis, J.J. Wirtz, C. Gray, E. Cohen (red.), Strategia we współczesnym świecie. Kraków: Wydawnictwo UJ.
 
28.
Mascareñas, B.G. & Garcés, B. (2022). The instrumentalization of Migration. CIDOB Report, sierpień 2022.
 
29.
Miessnier, J.E. (2004). Wsiemirnaja miatieżewojna. Żukowskij-Moskwa, 136, 214–220.
 
30.
Miessnier, J.E. (2005). Хочешь мира, победи мятежевойну. Творческое наследие Е.Э. Месснера. Москва: Русский путь, 90–91.
 
31.
Monaghan, A. (2019). The War in Russia’s Hybrid Warfare. Prism, 8, 2, 104–120.
 
32.
Murray, W. & Mansoor, P.R. (2012). Hybrid Warfare: Fighting Complex Opponents from the Ancient World to the Present. Cambridge: Cambridge University Press.
 
33.
Nemeth W.J. (2002). Future war and Chechnya: A case for hybrid warfare. Monterey, CA: Naval Postgraduate School.
 
34.
Nowak M. (2023). Wzmacnianie bezpieczeństwa militarnego Polski na ścianie wschodniej. Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono, 1(1), 36.
 
35.
O’Reilly, B. & Dugard, M. (2022). Killing the Killers: The Secret War Against Terrorists. Macmillan Audio: St. Martin’s Press.
 
36.
Ochmann, P., Wojas, J. (2018). Wojna hybrydowa jako przykład umiędzynarodowionego konfliktu wewnętrznego. Studia Prawa Publicznego, 2(22), 103.
 
37.
OSW: Hybrydowe działania na granicach UE z Białorusią ma zielone światło z Kremla. Pobrano z https://forsal.pl/swiat/rosja/... (dostęp: 10.03. 2024).
 
38.
Paszewski, T. (2016). Wojna hybrydowa, atak z zaskoczenia i wojna ograniczona a zagrożenia militarne ze strony Rosji. Myśl Ekonomiczna i Polityczna, 4(55), 258–282.
 
39.
Peters, R. (2009). Hybrid threats: reconceptualizing the evolving character of modern conflict. Strategic Forum, 240, 5.
 
40.
Piotrowski, M.A. (2015). Konflikt nigdy nie jest prosty: amerykańska teoria i doktryna wojen oraz przeciwników hybrydowych. Sprawy Międzynarodowe, 2, 7–38.
 
41.
Polyakova, A., Boulègue, M., Zarembo, K., Solodkyy S., Stoicescu K., Chatterje-Doody P.N., Jonsson O. (2021). The Evolution of Russian Hybrid Warfare: Conclusion. Center for European, Policy Analysis, 2–6.
 
42.
Roszak, M. (2024). Bałtowie zabezpieczą swoje granice. Strefa obrony przed Rosją i Białorusią. Pobrano z https://www.gazetaprawna.pl/wi... (dostęp: 15.04. 2024).
 
43.
Rust, W.J. (2016). Eisenhower and Cambodia: Diplomacy, Covert Action and the Origins of the Second Indochina War. Lexington: University of Kentucky Press.
 
44.
Sabak, Z. (2012). Strategia. Ewolucja paradygmatu. Konkluzja na XXI wiek. Warszawa: AON.
 
45.
Sari, A. (2023). Instrumentalized migration and the Belarus crisis: Strategies of legal coercion. The European Centre of Excellence for Countering Hybrid Threats, 14–29.
 
46.
Skoneczny, Ł. (2015). Wojna hybrydowa – wyzwanie przyszłości? Wybrane zagadnienia. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Wydanie specjalne), 39–50 .
 
47.
Smith, M.E. (2016). Hybrid warfare and its implications for defense and security policies. European View, 15(2), 223–234.
 
48.
State Border Committee of the Republic of Belarus Information Portal: News. Pobrano z https://gpk.gov.by/en/news/ (dostęp: 13.09.2023).
 
49.
Sun Tsu. (2004). Sztuka wojny. Gliwice: Wydawnictwo Helio.
 
50.
Sykulski, L. (2015). Rosyjska koncepcja wojen buntowniczych Jewgienija Messnera. Przegląd Geopolityczny, 11, 103–112.
 
51.
Wasiuta, O., Wasiuta, S. (2017). Wojna hybrydowa Rosji przeciwko Ukrainie. Kraków: Arkana Historii.
 
52.
Wawrzusiszyn, A. (2015). Bezpieczeństwo. Strategia. System. Teoria i praktyka w zarysie. Warszawa: Difin.
 
53.
Wawrzusiszyn, A. (2022). Kryzys migracyjny na granicy polsko-białoruskiej i jego wpływ na bezpieczeństwo Polski. Nowa Polityka Wschodnia, 2(33), 45–65.
 
54.
Wawrzusiszyn, A. (2022). Neoimperializm w polityce bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Cybersecurity and Law, 2(8), 265–277.
 
55.
Wawrzusiszyn, A. (2023). Bezpieczeństwo wschodniej granicy Polski wobec współczesnych zagrożeń transgranicznych. Nowa Polityka Wschodnia, 3(38), 195–215.
 
56.
Wyszczelski, L. (2009). Teorie wojenne i ich twórcy na przestrzeni dziejów. Warszawa: Wydawnictwo Neriton.
 
57.
Бартош, А.А. (2018). Конфликты XXI века. Гибридная война и цветная революция. Москва: Горячая линия, Телеком.
 
58.
Горбулін, В.П. (red.). (2017). Світова гібридна війна: український фронт, Націона льний інститу т стратегічних досліджень. Київ: Національний інститут стратегічних досліджень.
 
59.
Гродненський, М. (2004).Четвёртая Мировая: США в войне за мировое господство. Минск: Издательство Ильин.
 
60.
Иншаков, С.М. (2018). Гибридная война в системе военных угроз национальной безопасности. Москва: Русайнс.
 
61.
Магда, Є. (2015). Гібридна війна: вижити і перемогти. Харків: Vivat Publishing.
 
62.
Панарин, И.Н. (2006). Информационная война и геополитика. Москва: Издательство Поколение.
 
63.
Петухов, Ю. (2004). Четвёртая Мировая. Вторжение. Хроника оккупации Восточного полушария. Москва: Издательство Метагалактита.
 
64.
Филатов, В.И. (2006). Война: сводки с фронтов иудейской империи. Москва: Издательство Алгоритм.
 
65.
Шершнев, Л. (2005).Четвёртая мировая война и её исторические особенности. Москва: МОФ. Фонд национальной и международной безопасности.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top