Cel pracy:
Celem badań było poznanie opinii kadry zarządzającej instytucjami pomocy społecznej na temat procesu usamodzielniania wychowanków pieczy zastępczej

Materiał i metody:
Metodą badań był sondaż diagnostyczny, zaś narzędziem badawczym kwestionariusz ankiety na temat procesu usamodzielnienia wychowanków pieczy zastępczej dla kadry zarządzającej instytucjami pomocy społecznej (aut. Anny Kanios). Badania przeprowadzono osobiście w okresie czerwiec-październik 2023 roku. Terenem badań było województwo lubelskie, zaś w sensie instytucjonalnym były to Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie.

Wyniki:
Wyniki badań wskazują, iż w ciągu ostatnich lat liczba rodzin zastępczych w Polsce maleje. Wychowankowie najczęściej podejmują decyzje o usamodzielnieniu z powodu chęci opuszczenia placówki opiekuńczo-wychowawczej /rodziny zastępczej, chęci podjęcia pracy i życia na własny rachunek. PCPR-y jako podmioty organizujące pieczę zastępczą największy problem w procesie usamodzielnienia upatrują w trudnościach w zapewnieniu lokalu mieszkalnego. W Polsce nie funkcjonuje jeden program usamodzielnienia. Każdy powiat go sobie wypracowuje. Opiekunowie usamodzielnienia nie są w stanie wywiązywać się w pełni ze swej funkcji ze względu na zbiurokratyzowanie zadań.

Wnioski:
Konieczne wydaje się zreformowanie systemu pieczy zastępczej. Odciążenie opiekunów usamodzielnienia oraz koordynatorów pieczy zastępczej poprzez zmniejszenie zadań związanych z dokumentacją na rzecz realnej pracy z rodziną i wychowankiem. Ważne wydaje się również prowadzenie monitoringu losów osób usamodzielnionych. Dodatkowym wsparciem warto objąć kadrę oraz rodziców zastępczych poprzez prowadzenie dodatkowych szkoleń, warsztatów, spotkań informacyjnych.