Cel pracy:
Początki odpowiedzialności dyscyplinarnej funkcjonariuszy polskiej policji sięgają okresu jeszcze przed utworzeniem niepodległego państwa polskiego, zaś pierwsze regulacje zostały wydane dekretem Rady Regencyjnej w czerwcu 1918 roku. Tworzeniu struktur państwowych towarzyszył ogromny entuzjazm narodu, ale też naturalny w takiej sytuacji chaos, umożliwiający zatrudnianie jednostek nieodpowiednich, które w kolejnych latach istnienia policji usuwano z jej szeregów na mocy przepisów dyscyplinarnych. Prezentowany tekst przedstawia proces narodzin policji państwowej, ale przed wszystkim tworzenie i stosowanie wobec jej funkcjonariuszy norm prawa umożliwiającego pociąganie ich do odpowiedzialności służbowej.

Materiał i metody:
Tekst powstał w oparciu o materiały źródłowe, do których analizy użyto w pierwszej kolejności metody dogmatyczno - prawnej i historycznej.

Wyniki:
W wyniku przeprowadzonych badań powstał artykuł o doniosłym znaczeniu dla polskiej nauki.

Wnioski:
Ambicją elit politycznych odrodzonego w 1918 roku państwa polskiego było utworzenie sprawnego, zdyscyplinowanego, skutecznego i przyjaznego obywatelom korpusu funkcjonariuszy publicznych. Jednym z narzędzi do osiągnięcia tego celu miał być wysoce wydolny system wykrywania i ścigania deliktów dyscyplinarnych. Uważano, iż tylko uczciwa i w doskonałym stopniu moralna kadra urzędnicza może zapewnić właściwą obsługę obywatelom państwa wytęsknionego przez wiele pokoleń Polaków. Szczególną rolę w tym systemie pełnili funkcjonariusze policji państwowej, dlatego im poświęcano wiele uwagi i wysiłku. Zmierzano do realizacji tego celu konsekwentnie i już w pierwszych latach istnienia państwowości polskiej stworzono sprawnie działający organizm skutecznie usuwający z szeregów urzędniczych nieodpowiednie jednostki.