Obecność uczniów innej narodowości w polskich szkołach stawia wiele pytań. Dotyczą one skuteczności edukacyjnej w sytuacji braku znajomości języka polskiego, silnej interioryzacji własnych wzorców i  kodów kulturowych będących nierzadko w sprzeczności z kulturą polskich rówieśników. Czy polska szkoła rozumie problem wielokulturowości i wynikających z  niej implikacji pedagogicznych? Jak przygotowani są do pracy w  warunkach wielokulturowości polscy nauczyciele? Czy ich działania i starania służą adaptacji kulturowej i włączaniu uczniów kulturowo „obcych” do życia w polskim społeczeństwie? Czy uczniowie reprezentujący odmienne kręgi kulturowe są przygotowani przez polskie szkoły do pełnego uczestnictwa w życiu społecznym? Pytania te stanowią podstawę do teoretyczno-praktycznych eksploracji będących przedmiotem niniejszego artykułu. Zawiera on przegląd teoretycznych stanowisk wobec zjawiska wielokulturowości w szkołach, ale także elementy badań własnych w zakresie obecności uczniów reprezentujących wybrane kultury w  polskich szkołach.