Cel pracy:
Celem niniejszej publikacji było wyznaczenie parametrów strukturalnych modelu ekonometrycznego co pozwoliło na właściwe skonstruowanie modelu poziomu wynagrodzeń w Polsce z uwzględnieniem zróżnicowania regionalnego w latach 2002-2015.

Materiał i metody:
Materiałem empirycznych wykorzystanym do analizy były dane pochodzące z Banku Danych Lokalnych Głównego Urzędu Statystycznego. Podstawowym instrumentem wykorzystanym w analizie wynagrodzeń w ujęciu wojewódzkim był liniowy model ekonometryczny trendu.

Wyniki:
Na podstawie wyników estymacji stworzonego modelu ekonometrycznego można stwierdzić, że funkcja trendu potwierdza tendencję wzrostową badanego zjawiska, co objawia się w postaci wzrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla każdego województwa, w każdym roku obserwacji. Wzrost przeciętnego wynagrodzenia dla każdego z województw był na różnym poziomie, lecz bardzo zbliżonym w skali kraju. Najniższa wartość relacji wynagrodzenia z 2015 roku do roku 2002 wystąpiła w województwie mazowieckim, gdzie wynosiła 176,05%. Może wydawać się nienaturalnym fakt, że w województwie o najwyższym poziomie wynagrodzeń na przestrzeni każdego roku analizy wystąpił najniższy poziom wzrostu wynagrodzeń. Najwyższym wzrostem wynagrodzenia na przestrzeni badanych 14-tu lat może pochwalić się województwo dolnośląskie, gdzie wynagrodzenie z 2015 roku stanowiło 194,32 % wynagrodzenia osiąganego w pierwszym roku analizy. Średnia dla całego kraju wynosiła 185,34 %.

Wnioski:
Wysokie wartości współczynnika determinacji R^2 dla każdego z województw świadczą o właściwym dopasowaniu modelu do danych empirycznych. Wartość tego współczynnika nie wyniosła dla żadnego z województw poniżej 98%. Potwierdza to podobny poziom wzrostu wynagrodzeń na poziomie wojewódzkim.