W niniejszym artykule do opisu wagi i roli edukacji międzykulturowej, jako priorytetu w polskiej oświacie, autorzy przyjęli perspektywę zmian wywołanych dynamiką migracji w wymiarze lokalnym i globalnym oraz potrzebą zapewnienia poczucia bezpieczeństwa społeczeństwom, które są aktorami tych zmian. Przedstawione zostały dane statystyczne migracji do Polski i z Polski, uzasadniające potrzebę zainteresowania się różnorakimi konsekwencjami tego zjawiska, oraz dokumenty prawne regulujące politykę migracyjną w kraju. Przywołano dotychczasowe opracowania teoretyczne i rozwiązania praktyczne z zakresu edukacji międzykulturowej. Autorzy konkludują swoje omówienie pilną potrzebą włączenia edukacji międzykulturowej do systemu oświaty na wszystkich jej poziomach. Uznają, że stworzone warunki prawne umożliwiają optymalną realizację jej zadań, jednakże podstawowym czynnikiem jej aplikacji jest konieczność dostrzeżenia szans i możliwości wynikających ze zróżnicowania kulturowego przez decydentów na szczeblach nie tylko lokalnych samorządów, ale także ministerialnym. Zapewnienie przygotowania do nabywania kompetencji międzykulturowych obywatelom i migrantom skutkować może pokojowym współżyciem na jednym terytorium.