Between Condemnation and Restoration. The Idea and Practices of Restorative Justice in the Context of the Rehabilitation of Offenders
 
More details
Hide details
1
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
 
 
Submission date: 2021-07-23
 
 
Final revision date: 2022-04-17
 
 
Acceptance date: 2022-05-06
 
 
Publication date: 2022-07-31
 
 
Corresponding author
Dawid Kamil Wieczorek   

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
 
 
JoMS 2022;48(1):119-140
 
KEYWORDS
TOPICS
ABSTRACT
Objectives:
The aim of this paper is to outline the specifics and meaning of the idea of restorative justice in the context of dealing with offenders, as well as the approach to crime, including its genesis, forms, and methods. Another important aspect is the significant growth of importance of restorative justice in the last decades - both in prevention, education, and the social rehabilitation of offenders.

Material and methods:
Research methods include mostly the interpretative content analysis supported by source analysis and a historical method.  

Results:
The outcomes delineate the evolution of different approaches to crime at the crossroads of philosophy, special education, and criminal policy. This analysis leads through the turns in the development of thinking about offenders and crimes they commit. Restorative justice is discussed here as an instrument of a psychological, social, and institutional factors for the facilitation of crime prevention, as well as the treatment of offenders. The results of the analysis confront the hitherto approaches, revealing them as less effective compared to the restorative one.

Conclusions:
The ongoing implementation of restorative justice to rehabilitation theory and practice not only seems to have the potential of more efficient prevention of relapse, and further labeling of offenders after the release from prison. It also implies the need for structural changes in prison systems in general. In contrast to sometimes irrational foundations underlying social and institutional approaches to offenders in the past, such an integrative approach focused on research and scientific data translates to the enhancement in the efficacy of rehabilitation of offenders. Besides, it reveals the importance of thinking about rehabilitation in a more comprehensive, psychosocial way.

 
REFERENCES (46)
1.
Amjad, S. i Riaz, N. (2019). The concept and scope of restorative justice system: Explaining history and development of the system for the immediate need of society. „International Journal of Law”, nr 5(1) s. 100–104.
 
2.
Bieńkowska, E. i Mazowiecka, L. (2011). Uprawnienia pokrzywdzonego przestępstwem. Warszawa: Wolters Kluwer.
 
3.
Bocheńska-Włostowska, K. (2016). Praca i rola pedagoga ulicy i streetworkera z odwołaniem do komunikacji społecznej i mediów. W: M. Kuskowski i K. Bocheńska-Włostowska. Zraniony duch i zagrożone ciało. Resocjalizacja XXI wieku w perspektywie interdyscyplinarnej. Kraków: Impuls.
 
4.
Cohen, I. (red.) (2020). Ancient Roots of ADR: A Brief Sketch of the Early History of Mediation, https://miamibusinesslitigator... (dostęp: 29.11.2020).
 
5.
Bregman, R. (2020). Homo Sapiens. Ludzie są lepsi, niż myślisz. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie.
 
6.
Czarnecka-Dzialuk, B. i Wójcik, D. (1999). Mediacja. Nieletni przestępcy i ich ofiary. Warszawa: Oficyna Wydawnicza.
 
7.
Idem (2001). Mediacja w sprawach nieletnich w świetle teorii i badań. Warszawa: Typografika.
 
8.
Eglash, A. (1977). Beyond Restitution-Creative Restitution. W: J. Hudson i B. Galaway (red.). Restitution in Criminal Justice: A Critical Assessment of Sanctions. Lexington Mass.: Lexington Books.
 
9.
Felczak, J. (2020). Praca socjalna z więźniami i ich rodzinami. Warszawa: Difin.
 
10.
Fortes, M. i Evans-Pritchard, E.E. (1940). African Political Systems. London: Oxford University Press.
 
11.
Foucault, M. (1993). Nadzorować i karać. Warszawa: Aletheia.
 
12.
Futyma, G. (2018). Formy pomocy osobom skazanym, opuszczającym jednostki penitencjarne. Kraków: ROPS.
 
13.
Gójska, A. (2013). Mediacja w postępowaniu cywilnym w Polsce w statystykach Ministerstwa Sprawiedliwości. „Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja”, nr 22, s.  9–128.
 
14.
Hołyst, B. (2011). Wiktymologia. Warszawa: Wolters Kluwer.
 
15.
Lewicka-Zelent, A. (2013). Uwarunkowania gotowości nieletnich do zadośćuczynienia w paradygmacie sprawiedliwości naprawczej. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
 
16.
Płatek, M. i Fajst, M. (2005). Sprawiedliwość naprawcza: idea, teoria, praktyka. Warszawa: Liber.
 
17.
Pranis, K. i Stuart, B. (2003). Peacemaking Circles. From Crime to Community. St. Paul, MN: Living Justice Press.
 
18.
Staniszek, M. (2018). (Nie)wykorzystywanie mediacji w sprawach nieletnich. „Resocjalizacja Polska”, nr 15, s. 151–162.
 
19.
Stypuła, A. (2010). Kręgi rekoncyliacyjne. Sprawiedliwość naprawcza w służbie wspólnoty. „Studia socjologiczne”, nr 4(199), s. 171.
 
20.
Kimla, P. (2016). Umowa społeczna współcześnie. „Miscellanea Historico-Iuridica”, nr 15(2), s. 159–167.
 
21.
Kirby, E. How Norway turns criminals into good neighbours, https://www.bbc.com/news/stori... (dostęp: 29.11.2020).
 
22.
Kosonoga-Zygmunt, J. (2018). Recydywa jurydyczna w wybranych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Warszawa: Instytut Wymiaru Sprawiedliwości.
 
23.
Kołakowska-Przełomiec, H. i Wójcik, D. (1990). Selekcja nieletnich przestępców w sądach rodzinnych. Warszawa: Ossolineum.
 
24.
Konopczyński, M. (2014). Twórcza resocjalizacja: zarys koncepcji rozwijania potencjałów. „Resocjalizacja Polska (Polish Journal of Social Rehabilitation)”, nr 7, s. 13–28.
 
25.
Łuczak, E. (2016). Współczesne problemy resocjalizacji penitencjarnej i ich minimalizowanie. „Lubelski Rocznik Pedagogiczny”, nr 35(2), s. 105-114. DOI: 10.17951/lrp.2016.35.2.105.
 
26.
Maroń, G. (2011). Sprawiedliwość naprawcza a retrybutywizm w odpowiedzialności karnej. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Prawnicza”, nr 71(10), s. 111–130.
 
27.
Marshall, T.F. (1999). Restorative Justice: An Overview. Londyn: Home Office.
 
28.
Mazowiecka, L. (red.) (2015). Unijne standardy programów sprawiedliwości naprawczej. Warszawa: Wolters Kluwer.
 
29.
Michel, M. (2017). Zmiana myślenia o procesie resocjalizacji i osobach niedostosowanych społecznie w świetle zmian paradygmatów w polskiej myśli resocjalizacyjnej. Nurt „nowej resocjalizacji”. Polska Myśl Pedagogiczna III.
 
30.
Restorative justice. w NgramViewer by Google, https://books.google.com/ngram... (dostęp: 18.07.2021).
 
31.
Rosenblatt, F.F. (2015). The Role of Community in Restorative Justice. Londyn: Routledge.
 
32.
Opinia do projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks Karny i niektórych innych ustaw, Helsińska Fundacja Praw Człowieka, https://www.hfhr.pl/wp-content... (dostęp: 23.11.2020).
 
33.
Paul, G. i Borton, I. (2017). Toward a Communication Perspective of Restorative Justice: Implications for Research, Facilitation, and Assessment. „Negotiation and Conflict Management Research”, No. 10(3), s. 199–219.
 
34.
Pendlebury, H. (2010). Sacrificium Missaticum, Mysterium Iniquitatis: Or, a Treatise Concerning the Sacrifice of the Mass. (Never Before Printed) by the Reverend and Learned... Account of the Author’s Life Is Prefixed; ... Londyn: Gale Ecco: Print Editions.
 
35.
Piątek, K. (2015). Problem przestępczości – zapomniany i niedoceniany obszar polityki społecznej. „Polityka Społeczna”, nr 9, s. 23.
 
36.
Porowski, M. (1993). Kamień i chleb (studium z dziedziny polityki penitencjarnej). Warszawa: Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego.
 
37.
Radzik, L. i Colleen, M. (2020). Reconciliation. W: E. Zalta (red.). The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2020 Edition), https://plato.stanford.edu/arc... (dostęp: 23.11.2020).
 
38.
Reisel, D. The neuroscience of restorative justice, https://www.ted.com/talks/dan_... (dostęp: 19.11.2020).
 
39.
Rentzmann, W. (1996). Prison Philosophy and Prison Education. „Journal of Correctional Education”, No. 47(2), s. 58–63.
 
40.
Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, druk nr 3451, https://www.sejm.gov.pl/ (dostęp: 23.11.2020).
 
41.
Siemaszko, A. (1983). Przestępczość wielokrotnych recydywistów i stosowana wobec nich polityka karna. „Archiwum Kryminologii”, t. X.
 
42.
Sitek, M. (2016). Prawa (potrzeby) człowieka w ponowoczesności. Warszawa: C.H. Beck.
 
43.
Skotnicki, W. (1993). Uwagi na temat kary pozbawienia wolności i dozoru przystosowawczego dla recydywistów na tle projektów zmian kodeksu karnego. „Palestra”, nr 11.
 
44.
Stańdo-Kawecka, B. (2020). Polityka karna i penitencjarna między punitywizmem i menadżeryzmem. Warszawa: Wolters Kluwer.
 
45.
Wang, L. (2016). Sprawiedliwość. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek 2016.
 
46.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14 lipca 2020 r. sygn. akt Kp 1/19.~.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top