Metodyka E-edukacji wczesnoszkolnej w okresie pandemii Covid-19. Studium praktyczne
 
Więcej
Ukryj
1
Alcide De Gasperi University of Euroregional Economy, Poland, Józefów
 
 
Data nadesłania: 26-10-2021
 
 
Data ostatniej rewizji: 02-04-2022
 
 
Data akceptacji: 06-05-2022
 
 
Data publikacji: 31-07-2022
 
 
Autor do korespondencji
Hanna Lewandowska   

Alcide De Gasperi University of Euroregional Economy, Poland, Józefów
 
 
JoMS 2022;48(1):231-251
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Artykuł został napisany w celu zaprezentowania wybranych zasobów technologicznych oraz aplikacji i platform edukacyjnych w oparciu o badania własne autorki przeprowadzone w województwie mazowieckim w okresie od 30.11.2020 do 28.03.2021 wśród nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej i uczących na tym etapie nauczycieli języka angielskiego. Pierwszym celem przeprowadzonych badań było zorientowanie się, z jakich narzędzi cyfrowych korzystają nauczyciele w okresie nauczania zdalnego. Drugim, równie ważnym powodem było stworzenie referencyjnej bazy narzędzi technologicznych umożliwiających zdalne nauczanie i aktywizowanie uczniów podczas niego.

Materiał i metody:
Do przeprowadzenia badań użyto metody sondażu. Nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej i uczący na tym etapie nauczyciele języka angielskiego udzielili anonimowych odpowiedzi na przygotowanych wcześniej kwestionariuszach.

Wyniki:
Przy wyborze narzędzi nauczyciele kierują się głównie ich kompatybilnością z MS Teams i ceną. Dopiero na trzecim miejscu znalazła się atrakcyjność merytoryczna. Najczęściej znane i stosowane w praktyce są platformy służące do tworzenia interaktywnych zadań i testów dla uczniów. Najmniej znane są natomiast platformy zawierające materiały dydaktyczne lub scenariusze mające z założenia być formą inspiracji przy planowaniu lekcji.

Wnioski:
Zebrane dane pozwoliły dostrzec, że wielu nauczycieli korzysta z kilku podstawowych narzędzi, jednak większość nie rozbudowuje swojego warsztatu pracy o kolejne nowoczesne technologie. Dlatego konieczne jest przeprowadzanie szkoleń w zakresie metodyki zdalnego nauczania i dalsze doskonalenie się nauczycieli w tym zakresie.

 
REFERENCJE (26)
1.
Arkabus, A. (2016). Nauczycielskie sieciowanie i doświadczenia z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych. Edukacja i Dialog. Łomianki: nr 1-2, s. 62-67.
 
2.
Banach, C. (1993). Kształcenie, dokształcanie i doskonalenie nauczycieli [w:] Encyklopedia pedagogiczna, W. Pomykało (red). Warszawa: Fundacja Innowacja. s. 295.
 
3.
Barski, T. (2006). Technologie informacyjno-komunikacyjne w edukacji. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, s. 219.
 
4.
Chrząszcz, A., Kusiak, J. (red). (2013). E-learning w społeczeństwie wiedzy. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
 
5.
Feliksiak, M. (2015). Dzieci i młodzież w Internecie–korzystanie i zagrożenia z perspektywy opiekunów, Komunikat z badań CBOS nr Nr 110/2015, Warszawa.
 
6.
Giddens, A., Sutton, P. W. (2012). Socjologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
7.
Górczyńska, M. (2017). Komputerowe gry dydaktyczne–sposób na atrakcyjne lekcje. Edukacja i Dialog nr 10, Łomianki. s. 22-24.
 
8.
Fedorowicz, M., Choińska-Mika, J., Walczak, D. (red). (2013). Raport o stanie edukacji. Warszawa: IBE. s. 7;.
 
9.
Feibel, T. (2006). Zabójca w dziecinnym pokoju : przemoc i gry komputerowe. Warszawa: wyd. PAX. s. 21;.
 
10.
Kargul, J. (2012). Upowszechnianie, animacja, komercjalizacja kultury. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
11.
Lukasek, A. (2020). Niewidzialne dzieci w systemie zdalnej edukacji, prawo dziecka do nauki. Próba analizy zjawiska w: State and society facing pandemic. Józefów: wyd. WSGE. s. 405;.
 
12.
Łoskot, M. (2012). Gry komputerowe. Co zyskuję co tracę. Głos Pedagogiczny nr 44. Poznań. s. 19-22;.
 
13.
Marynowicz-Hetka, E. (2009). Pedagogika społeczna. Tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
 
14.
Parkita, E. (2008). Komputerowe wspomaganie wczesnoszkolnej edukacji muzycznej, Nauczanie Początkowe nr 4, Kielce. s. 35-42;.
 
15.
Plebańska, M., Kula, I. m(2012). E-learning : treści, narzędzia, praktyka. Warszawa: Almamer Szkoła Wyższa.
 
16.
Prokopiuk, W. (1998). Samokształcenie nauczycieli w kontekście humanistycznego paradygmatu. Białystok: Wydawnictwo ‘69. s. 88.
 
17.
Raport końcowy. (2014). Ewaluacja modernizowanego systemu doskonalenia nauczycieli – projekt System doskonalenia nauczycieli oparty na ogólnodostępnym kompleksowym wspomaganiu szkół, Poddziałanie 3.3.1 PO Kapitał Ludzki. Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji, s. 29.
 
18.
Surdyk, A. (2010). Gry, które uczą. Mazowiecki Kwartalnik Edukacyjny Meritum, nr 2,Warszawa. s. 22-25.
 
19.
Sysło, M. M. (2004). Model rozwoju kompetencji informatycznych, w: W. Strykowski, W. Skrzydlewski (red.), Kompetencje medialne społeczeństwa wiedzy. Materiały Konferencji „Media w Edukacji, V”. Poznań. s. 73–80.
 
20.
Sysło, M. M. (2004). Model rozwoju technologii informacyjnej w edukacj. Materiały Konferencji „Informatyka w Szkole, XX”. Wrocław. s. 206-213.
 
21.
UNESCO. (2002).Information and Communication Technology in Education. A Curriculum for Schools and Programme of Teacher Development, Paryż.
 
22.
Szabłowski, S. (2009). E-learning dla nauczycieli. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe Fosze.
 
23.
Szmidt, K. J. (2013). Pedagogika twórczości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne GWP.
 
24.
Zaczyński, W.P. (1995). Praca badawcza nauczyciela, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
 
25.
Zieliński, Z. (2012). E-learning w edukacji : jak stworzyć multimedialną i w pełni interaktywną treść dydaktyczną. Gliwice: Wydawnictwo Helion.
 
26.
Vincenti, G. (2014). E-Learning, E-Education, and Online-Training. Dublin: Springer-Verlag GmbH.
 
eISSN:2391-789X
ISSN:1734-2031
Journals System - logo
Scroll to top