Cel pracy:
Głównym celem realizowanych badań było wskazanie najważniejszych elementów dotyczących komunikacji w sytuacji leczenia z uwzględnieniem relacji biały personel-pacjent. Uwzględniając w szczególności sytuację suicydalną, która dalej jest traktowana jako temat tabu.

Materiał i metody:
W niniejszym artykule przedstawione zostaną doniesienia z badań własnych realizowanych od 2016 roku do chwili obecnej w ramach działalności Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego – Oddział Lublin. Badani to osoby z zaburzeniami natury psychicznej, którzy zgłaszali się do Towarzystwa w celu konsultacji psychologicznych. Grupę badawczą stanowią grupy równoliczne - kobiety i mężczyźni (n=100), pochodzący głównie z województwa lubelskiego i małopolskiego.

Wyniki:
Na podstawie analizy materiału badawczego oraz zebranej literatury można sformułować następujące wnioski praktyczne: - istnieje potrzeba kierowania większej ilości kampanii społecznych dotyczących problematyki komunikacji w sytuacji hospitalizacji, - zbyt mało akcji społecznych skierowanych jest bezpośrednio do pacjentów, ich najbliższych oraz personelu medycznego, które powinny być realizowane w celu poszerzenia wiedzy na temat elementarnych aspektów związanych z hospitalizacją, - biały personel nie ma odpowiedniej wiedzy (lub ma jej za mało), - personel medyczny ma nieodpowiednie umiejętności do pracy z osobami z tendencjami samobójczymi, - na studiach medycznych, pielęgniarskich i innych powinien być położony nacisk na aspekt przygotowania psychologicznego, który ułatwiłby pracę personelu medycznego.

Wnioski:
Praca ma zatem wymiar teoretyczno-praktyczny w związku z załączonymi elementami dotyczącymi metod projekcyjnych, za pomocą, których można uzyskać więcej informacji od grupy badawczej. Komunikacja w sytuacji hospitalizacji, leczenia jest bardzo złożonym aspektem.