Przedmiotem opracowania jest analiza zjawiska współczesnej edukacji historycznej dzieci i młodzieży. Edukacja ta odbywa się w zmiennym otoczeniu technologicznym, z wykorzystaniem narzędzi teleinformatycznych oraz w zmiennym otoczeniu światopoglądowym politycznym czy ekonomicznym. W konsekwencji powstają nowe możliwości edukacji historycznej. Celem opracowania jest poszukiwanie odpowiedzi na serię pytań jakie cisną się do głowy w kontekście nadchodzących zmian w edukacji człowieka. Nie sposób jest na nie wszystkie odpowiedzieć. Niemniej najważniejszym z nich jest : jak uczyć historii? Jakie miejsce zajmuje nauczanie historii w procesie edukacji młodzieży? Czy istnieje możliwość obiektywnego poznania historii? W pracy wykorzystano metodę analizy zdarzeń wywołanych nowymi możliwościami technicznymi. Do tych zdarzeń należy zaliczyć wprowadzenie poprawności politycznej w przekazie medialnym, ograniczanie nauczania historii do świadomości płynącej z postów. Wynikiem prowadzonych badań jest wyrażenie niepokoju o los nauczania historii. Ta bowiem często jest popularyzowana przez osoby nieprzygotowane, a dobór faktów do analizy historycznej dokonuje się pod kątem zapotrzebowania politycznego czy ideologicznego.