Ustawa o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 2176; dalej jako u.d.i.p.) stanowi, iż każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, a od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Pomimo, iż ustawa funkcjonuje w porządku prawnym blisko 20 lat w dalszym ciągu można zaobserwować duże wątpliwości dotyczące interpretacji podstawowych pojęć, mających wpływ na interpretowanie, a tym samym i stosowanie tej ustawy. Jednym z takich pojęć, jest użyte w art. 2 u.d.i.p. pojęcie „każdy”. W głosowanym wyroku NSA wskazał, iż Sąd I instancji dokonał zbyt kategorycznej interpretacji sformułowania "każdy" wychodząc z założenia, że przymiot państwowej osoby prawnej uniemożliwia wystąpienie z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej do organu. Zdaniem NSA u.d.i.p. nie pozbawia tego typu podmiotów (podmioty jednostek sektora finansów publicznych – przypis własny) w każdym przypadku możliwości wystąpienia z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Powstaje zatem pytanie czy na tle u.d.i.p. „każdy to każdy?”, a jeśli nie, to czy „każdy” to również jednostka sektora finansów publicznych? W ocenie autora NSA przyjął błędne założenie, nie uwzględniając całej problematyki związanej z analizowanym problemem.