Przyjęta w  polskim porządku prawnym formalizacja ustroju władz państwowych i instytucji odpowiedzialnych za kontrolę zapewnienia opieki zdrowotnej, w  tym jednostek samorządu terytorialnego, uwzględnia prakseologiczne wymogi w zakresie zarówno struktur (m.in. organizacyjna elastyczność, harmonizacja celów, mobilność informacyjna), jak i celów (adekwatny stopień ogólności, jasność, zrozumiałość oraz realność i dostępność. Jednostki samorządu terytorialnego wyposażone zostały również w niezbędne uprawnienia i kompetencje właścicielskie umożliwiające im realnie wpływać na gospodarkę finansową utworzonych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Istotnym uprawnieniem właścicielskim samorządu terytorialnego jest możliwość finansowania ze środków publicznych nie tylko wyposażenia zakładów, czy też remontów, ale również możliwość pokrycia kosztów kształcenia i podnoszenia kwalifikacji osób wykonujących zawody medyczne, co niewątpliwie wpływa na jakość świadczonych usług w tych zakładach. Szczególną uwagę należy zwrócić na uprawnienia nadzorcze i  kontrolne jednostek samorządu terytorialnego, które pozwalają na bieżąco monitorować sytuację finansową zakładów, a  także skutecznie przeciwdziałać i  eliminować nieprawidłowości nie tylko o charakterze organizacyjnym i finansowym, ale również w przypadku, gdy jakość udzielanych świadczeń leczniczych nie spełnia oczekiwań świadczeniobiorców.