Cel pracy:
Trauma rozwojowa u dzieci stanowi poważny problem zdrowia psychicznego, który może mieć długotrwałe i głębokie konsekwencje dla rozwoju dziecka. Dzieci doświadczające traumy rozwojowej mierzą się z poważnymi wyzwaniami w polskim systemie edukacji. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na rozpoznanie objawów zaburzeń i funkcjonowania dzieci z objawami traumy rozwojowej w polskim systemie oświatowym, a także wskazanie możliwych rozwiązań legislacyjnych związanych z odpowiednimi działaniami wychowawczo-terapeutycznymi i zabezpieczeniem praw edukacyjnych tych dzieci.

Materiał i metody:
W badaniu zastosowano metaanalizę publikacji (raportów z badań, artykułów) na temat traumy rozwojowej dzieci.

Wyniki:
Na podstawie dokonanej analizy można stwierdzić, że trauma rozwojowa u dzieci jest poważnym problemem, który wymaga kompleksowego podejścia i wsparcia zarówno ze strony rodziny, jak i systemu oświatowego. Choć uwarunkowania prawne gwarantują dostęp do edukacji i specjalistycznego wsparcia, w praktyce często pojawiają się wyzwania związane z diagnozą, dostępnością usług oraz współpracą międzyinstytucjonalną. Również intencja prawodawcy we wskazanych przepisach, nie zawsze jest w prawidłowy sposób odczytywana przez specjalistów, tym samym powodując wykluczenie pewnej grupy dzieci z systemu edukacyjnego, co jest sprzeczne z gwarantowanym przez Konstytucję prawem do nauki.

Wnioski:
Dziecko powinno mieć odpowiednie wsparcie i opiekę w systemie oświaty, indywidualne podejście do edukacji, które uwzględnia jego potrzeby i trudności związane z traumą rozwojową. Wsparcie emocjonalne i stworzenie bezpiecznego środowiska są kluczowe dla sukcesu edukacyjnego dziecka i jego dalszego życia jako dorosły.