Dewiacje to zjawiska oraz zachowania społeczne odbiegające od pewnych, tak zwanych normalnych, ustalonych w  danej grupie standardów. A zatem pojawiały się w każdym ze znanych nam dotychczas społeczeń- stwie. W niniejszym artykule przywołuję rozróżnienie stosowane przez socjologów: na dewiację pozytywną i dewiację negatywną. Oznacza to, że nie wszystkie zachowania nazywane przez społeczeństwo dewiacyjnymi stanowią niebezpieczeństwo. Jako, że pewne zjawiska, takie jak na przykład: dziwna fryzura czy ekscentryczny strój, które mogą budzić niepokój dorosłych zazwyczaj stanowią dla młodzieży rodzaj buntu, w stosunku do określonych zasad i wiążą się z poszukiwaniem przez nich własnej tożsamości. Konsekwencją tego zabiegu jest zawężenie zagadnienia badawczego tylko do dewiacji negatywnej – jako, że wiąże się ona z dużym poziomem niebezpieczeństwa oraz zagrożenia dla jednostki, grupy oraz dla szerzej pojmowanego społeczeństwa. Każdy człowiek – szczególnie ten najmłodszy potrzebuje ładu, harmonii, bezpieczeństwa. Są to jego podstawowe potrzeby rozwojowe, które powinny znaleźć swoją realizację, przede wszystkim w rodzinie, ale również w ramach placówek szkolno-oświatowych. Aktualne opracowania teoretyczno-naukowe, dane statystyczne, opublikowane dane z badań, tematy debat i konferencji naukowych oraz doniesienia z codziennych serwisów medialnych, ukazują raczej wzrostową tendencję zjawisk i zachowań wśród uczniów, określanych jako negatywnie dewiacyjne. Z tej pozycji, interesujące wydaje się czy niniejsze zagadnienia oraz dane dotyczące dewiacji wśród uczniów polskiej szkoły, są udostępniane i  popularyzowane szerzej nauczycielom. Tak zatem, zrodził się pomysł badań niereaktywnych, przeprowadzonych przy pomocy socjologicznej ilościowej analizy zawartości. Jako źródłowy materiał badawczy, wybrano pięć powszechnie dostępnych tytułów ze specjalistycznej prasy edukacyjnej – poświęconej problematyce szkoły i wychowania. Analizą objęto tytuły z okresu: od stycznia 2010 roku do września 2012 roku. Na podstawie analizy zawartości wspomnianych tytułów można rozpoznać, że w szkolnym środowisku uczniów mają miejsce pewne zjawiska oraz zachowania określane jako negatywnie dewiacyjne.