Cel pracy:
Zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego jest jednym z elementów polityki transportowej, bezpośrednio wiąże się również z bezpieczeństwem państwa – jest stałym zobowiązaniem administracji państwowej do podejmowania działań zmierzających do usunięcia przyczyn zdarzeń drogowych skutkujących utratą życia lub zdrowia uczestników ruchu drogowego i innych negatywnych następstw tego typu wypadków. Pieszy, jako niechroniony uczestnik ruchu drogowego, w sposób szczególny narażony jest na utratę życia lub zdrowia w wyniku zdarzenia drogowego. Celem badań była identyfikacja i ustalenie zależności między zmiennymi, które w istotny sposób warunkują bezpieczeństwo pieszych na przejściach dla pieszych. W artykule uwzględniono historyczne dane o wypadkach drogowych z udziałem pieszych na określonym obszarze (metoda analizy), wzbogacono je jednak o dodatkowe informacje dotyczące specyfiki konkretnych przejść dla pieszych oraz dokonano identyfikacji zależności pomiędzy wybranymi zmiennymi. Dokonano również krytycznej analizy przedmiotowej literatury. Wyniki badań omówiono w ostatniej części opracowania, uwzględniając zarówno opis ilościowy, jak i jakościowy.

Materiał i metody:
Metoda analizy, dokonano analizy zdarzeń z udziałem pieszych w 16 wybranych miastach o wielkości od 20 do 50 tysięcy mieszkańców. Analizie poddano 515 przejść dla pieszych.

Wyniki:
Analizie poddano wyniki i określono siły związku Spearmana.

Wnioski:
Ustalono, które przejścia dla pieszych są najbezpieczniejsze, a które najmniej bezpieczne.