Skuteczne kierowanie rozwojem infrastruktury dużych aglomeracji miejskich wymaga diagnozowania współzależności występujących w procesie jej rozwoju. Ta swoista współzależność, powiązania różnych rodzajów infrastruktury, nie tylko sprzyja rozwojowi aglomeracji ale również generuje zagrożenia o niespotykanych dotąd skutkach dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. Uszkodzenie jednego z elementów infrastruktury miejskiej może bowiem niekorzystnie oddziaływać na inny element, czego efektem mogą być nie tylko zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi zamieszkujących aglomerację, ale również skutkować zagrożeniami państwa. Dlatego też zagadnienie uodpornienia infrastruktury kluczowej aglomeracji miejskiej należy rozpatrywać w kontekście systemu i powiązań systemowych elementów infrastruktury państwa, a także krytyczności poszczególnych jej elementów, węzłów i punktów kluczowych. Niniejszy artykuł ma celu przedstawienie znaczenia diagnozy powiązań i zależności pomiędzy elementami infrastruktury miasta (państwa) w procesie wyznaczania usług kluczowych, a w konsekwencji właściwego diagnozowania infrastruktury krytycznej i jej uodparniania. Główną metodą badawczą wykorzystywaną w trakcie prowadzonych badań była analiza krytyczna literatury, materiałów i procedur. Analizie poddawano publikacje zarówno polskich, jak i zagranicznych badaczy dotyczące powiązań i zależności infrastruktury państwa oraz wyznaczania usług kluczowych. Przeprowadzona analiza wskazuje na potrzebę prowadzenia w Polsce badań dotyczących diagnozowania zależności w rozwijającej się infrastrukturze. Potrzeba ta wynika z dynamicznego charakteru zagrożeń i pojawiania się coraz to nowych technologii, które wspierając rozwój współczesnych aglomeracji – uwrażliwiają państwo na inne, nieznane dotychczas niebezpieczeństwa