Autyzm cyfrowy - przyczyny, objawy i zwalczanie
Więcej
Ukryj
1
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Data nadesłania: 28-07-2023
Data ostatniej rewizji: 01-11-2023
Data akceptacji: 28-11-2023
Data publikacji: 30-12-2023
JoMS 2023;53(4):622-638
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Autyzm cyfrowy to w dzisiejszych czasach poważny problem, który negatywnie wpływa na normalne
funkcjonowanie milionów ludzi na całym świecie. Dotyka on zwłaszcza dzieci, które ze względu na
postępujący rozwój w różnych sferach swojego życia narażone są szczególnie na jego negatywne
konsekwencje, które objawiają się głównie w sferze społecznej. Chodzi głownie o izolowanie się dziecka czy też trudności w nawiązywaniu relacji. Towarzyszy im nieśmiałość, strach oraz wygaszenie potrzeby kontaktu z innymi ludźmi w realnym świecie. W późniejszym okresie może prowadzić to do samotności i różnego typu zaburzeń psychicznych – stanów lękowych, depresji czy fobii społecznych. Na skutek obniżenia neuroplastyczności nie rozwijają się nowe połączenia w mózgu i zanika samodzielne myślenie, pogarsza się pamięć itd. Z czasem dziecko nie jest w stanie we właściwy sposób okazywać swoich emocji, przede wszystkim tych pozytywnych (np. przytulanie, radość itp.).Przedstawione informacje sugerują, że problem autyzmu cyfrowego zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży, to problem bardzo poważny, któremu należy przeciwdziałać. Im szybsza interwencja tym większe szanse na to, że uda się wyeliminować lub też przynajmniej zredukować jego
negatywne skutki. Ze względu na powszechność zjawiska konieczne może być skorzystanie z pomocy specjalisty – psychologa lub psychoterapeuty, który pomoże właściwi zdiagnozować problem i znaleźć odpowiednie środki zaradcze. Należy jednak pamiętać, że leczenie zazwyczaj jest długotrwałe, a pewne zmiany trudne do wyleczenia. Dobra współpraca pomiędzy rodzicami, szkołą oraz wykwalifikowanymi specjalistami daje jednak szansę osiągnięcia sukcesu i zniwelowania negatywnych skutków, zwłaszcza tych psychicznych i emocjonalnych.
REFERENCJE (30)
1.
Amen, G. D. (2022). Neuroplastyczność mózgu. Vital.
2.
Andrzejewska, A. (2007). Magia szklanego ekranu. Fraszka Edukacyjna.
3.
Balan, C. (2018). Virtual autism and its effects on the child’s evolution, 5, 323-328. Scientific Research and Education in the Air Force.
4.
Barr, R. (2013). Memory Constrains on Infant Learning From Picture Books, Television, and Touchscreens, 7(4), 205-210. Child Development Perspectives.
5.
Brown, A. (2011). Media use by children younger than 2 years, 128(5), 1040-1045. Pediatrics.
6.
Buksa, Ł. (2022). Pomoc rodzinie z uzależnionym fonoholicznie dzieckiem w literaturze przedmiotu. Uniwersytet Papieski JPII w Krakowie.
7.
Czarnecka, M., Żelazowska, M. (2023). Wykorzystanie programów komputerowych w pracy edukacyjno-terapeutycznej z dzieckiem ze spectrum autyzmu, 13(2), 1-14. Forum Pedagogiczne.
9.
DeFrank, M. (2022). Digital Detox. The two-week tech resets for kids. Bethany House Publishers.
10.
Drabik, J. (1996). Aktywność fizyczna w treningu zdrowotnym osób dorosłych. cz. 2, AWF Gdańsk.
11.
Fornalik, I. (2018). Co kryje się za zachowaniem dziecka, 1, 10-17. Terapia Specjalna dla Dzieci i Dorosłych.
12.
Frith, U. (2008). Autyzm – wyjaśnienie tajemnicy. GWP.
13.
Gałkowski, T., Pisula, E. (2003). Psychologiczne i genetyczne komponenty charakteryzujące autystyczne spektrum zaburzeń, 52 (2/3), 217-226. Kosmos. Problemy Nauk Biologicznych.
14.
Gaur, N. D. (2023). Virtual autism and its impact on child’s brain development, 11(5), 366-371. International Journal of Creative Research Thoughts.
15.
Grandin, T., Panek, R. (2018). Mózg autystyczny. Podróż w głąb nieznanych umysłów. Copernicus Center Pres.
16.
Green, L, Holloway, D., Stevenson, K., Leaver, T., Haddon, L. (2021). The Routledge Companion to Digital Media and Children. Routledge.
17.
Humpheryes, A. (1988). Najnowsze badania dotyczące autyzmu, 1-4. Dziecko autystyczne.
18.
Kabali, H., Irigoyen, M., Nunez-Davis, R. (2015). Exposure and use of mobile devices by Young children, 136 (6), 1044-1050. Pediatrics.
19.
Maslow, A. (2006). Motywacja i osobowość. PWN.
20.
Pięta, J. (2014). Pedagogika czasu wolnego. Wydanie III zaktualizowane. Wydawnictwo FREL.
21.
Pisula, E. (2005). Małe dziecko z autyzmem. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
23.
Rybakowski, F., Białek, A., i inni (2014). Zaburzenia ze spektrum autyzmu – epidemiologia, objawy, współzachorowalność i rozpoznanie, 48(4), 653-655. Psychiatria Polska.
25.
Sarnowski, P., Stelmaszczyk, A. (2022). Fonoholizm – uzależnienie naszych czasów. 1(19), 149-166. Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna.
30.
WHO. (2012). Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, t.1. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia.