Cel pracy:
Celem tego artykułu jest omówienie uniwersum wiedźmina z perspektywy szeroko pojętej historii idei, a w szczególności w kontekście badań nad archetypem polskiej kultury politycznej. Autorka zastanawia się na ile świat wiedźmina wyraża archetyp polskiej kultury politycznej.

Materiał i metody:
Uniwersum przedstawione jest w cyklu wiedźmińskim autorstwa Andrzeja Sapkowskiego który stanowią następujące po sobie tomy: Ostatnie Życzenie (OŻ), Miecz Przeznaczenia (MP), Krew Elfów (KE), Czas Pogardy (CP), Chrzest Ognia (ChO),Wieża Jaskółki (WJ),Pani Jeziora (PJ). Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o przyczyny komercyjnego sukcesu wiedźmińskiej sagi. Przyjęte zostało założenie, że po pierwsze, proza Andrzeja Sapkowskiego wypowiada archetyp polskiej kultury politycznej i na tym zasadza się jej niesłabnąca popularność, po wtóre odnosi się doń krytycznie. Pytanie badawcze zatem brzmi: czy krytykuje ów archetyp źródłowo twierdząc, że wzory kultury polskiej są „błędne” per se, czy jego krytyka ma charakter wewnętrzny, wtedy będzie to krytyka rozpadu tych pozytywnie wartościowanych wzorców.

Wyniki:
Zasadniczym wnioskiem płynącym z analizy jest teza o wewnętrznym charakterze krytyki archetypu polskiej kultury politycznej w sadze o wiedźminie autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. „Duch nowożytności” z towarzyszącą mu teorią praw podmiotowych, na gruncie tego archetypu jest co najmniej problematyczny.

Wnioski:
Artykuł wskazuje na ciągle aktualny problem uzgodnienia „ducha polskości” z „duchem nowożytności”, oraz na otwarty i ważny charakter dyskusji nad polskością.